خوبِِ مَـــــن...

خوب من! عشق همین نیست که می‌پنداری
دوست دارم كه به اين وسوسه تن نسپاری

مي‌رسد آخر اين جاده به تشويش و جنون

بهتر آن است در اين راه قدم نگذاری

عشق يعنی كه خودت را به كناری بِنَهی
مثل موج آن طرف خويش قدم برداری

عشق يعني نه شبت چون شب و نه روزت روز
گامی آن سوتر از اين دايره تكراری

يک نفر پيش تر از تو، به من اين را آموخت
مثل يك سنگ شوم با همه دشواری ...

{ سهیل محمودی }