لــب هــایــم را بــه سـکــوت وا داشـتــﮧ ام
ولـی دسـتـانم هـمــیـشـﮧ پُــر از واژه هــایــی بــوده و هـســتــنـد کــﮧ هـیـچ حـرفــی بــرای ِ گــفــتـن نــداشـتــﮧ
و مـعـنــای ِ خـود را درسـت مــیـان ِ هـمـیــن چــنـد سـطــر ِ نـانـوشـتــﮧ از دسـت داده انــد
بـعـضی حــرف هـا یــک جــایــی مــی مــانــنـد
مــیـان ِ لــب هــایـی کــه تـنهـا بـه لبـخـنـدی در بـی پـاسـخ ها کـفـایــت می کـنـنـد
مـیـان ِ بُــغــض هــایــی کــﮧ نــﮧ مــی تــوان در آنـهـا غــرق شـد
و نــه مـثــل ِ یک وعــده ی ِ غــذایــی ، بــی تــفاوت فــرو داد
هـمـﮧ ی ِ ایــن ســال ها را گــذرانــده ام بــا سـطــح ِ وســیــعــی از حــروف و اعــدادی که زنــدگی هــا رقــم زده انــد
فـعـل هــایـی کــﮧ هـیـچ گاه صــرف نـشـده انــد
فــاعـل هـای ِ مجـهــولــی که دیـگــر نـیـســتـنـد
نـهــادهـایـی کـﮧ نـیـامـده رفــتـنـد
و اسـم ها امــان از اســم ها 。 。 。
شراب تلخ من...
برچسب : نویسنده : aban-123 بازدید : 80